Carnaval: Sjievel-oet II
Corona zwierf de laatste maanden
onvoorspelbaar rond. Grote evenementen werden afgezegd omdat er geen zekerheid
kon worden geboden. En dat gold ook voor de Vastelaovend 2022. De hoop ervoor
was opgeheven, nauwelijks was er iemand te vinden die nog voorbereidingen trof.
Zo ook de Stam niet. Er werd zelfs niet over geappt. Maar een week of drie voor
de Vastelaovend kwamen er steeds meer
signalen in de samenleving dat de Vastelaovend misschien toch kon doorgaan. ’t
Vastelaovend Vollek vaan Mestreech en umgeving begon erg onrustig te worden.
Politiek Den Haag moest uitgelegd worden wat Vastelaovend is, hoe dat voelt en
dat het eigenlijk niet te stoppen is. De vrijdag voor Vastelaovend werden de
meeste beperkingen na twee jaar opgeheven, Vastelaovend kon gevierd worden. Helemaal
voorbij was corona nog niet en daarom bleef de Duitedeef op veilige afstand.
Een eerste offline bijeenkomst vond al plaats waar de eerste zaakjes werden
besproken. Woensdagavond voor Vastelaovend
werd verzameld om alles van de zolder af te halen en een dikke laag stof van
twee jaar weg te vegen. Eigenlijk zou de Sjievel al direct na de vorige Vastelaovend
verkocht worden maar dat was toen niet gelukt. Ze kwam weer in de verkoop en
het lukte ze voor de Vastelaovend te verkopen. Voor de laatste keer werd de
Sjievel voorzien van slingers, lampjes en het befaamde naambord ‘Sjievel-oet’.
Keerlke werd eveneens in orde gemaakt.
De verwachting was
een korte optocht en daarom werden zondag allerlei maatregelingen getroffen om
niet te laat bij de optocht aan te komen. Toch werd er graag nog even tijd
ingeruimd voor een nonnevot van de beste bakker die toevallig uit Maasniel
kwam. Met dit onherkenbare stuk nonnevot diep achter de kiezen werd in gestaag
tempo naar de stad gelopen. In de Wijcker Brugstraat werd na het verplaatsen
van een dranghek plaats gemaakt de optocht in te lopen. Altijd leuk die reacties
op de Sjievel te zien, het enthousiasme van ouders als kinderen van de glijbaan
gaan. Buiten het feit dat dit weekend een einde kwam aan de vele beperkingen
was het ook nog eens geweldig weer: droog, elf graden en een stralend zonnetje
dat tevreden Maastricht bescheen. De vaste optochtroute werd afgelegd met hier
en daar sjieveleers. Bij het Theater aan het Vrijthof was het niet ’TV
Maastricht’ die opnamen maakte, wellicht niet meer kunnen regelen, maar ’Wat is
Loos’. Na een diepte-interview van
presentator Jeffrey bij de Cirremoniemeister ging Jeffrey zelf van de Sjievel
aof. Even later bij de Zienen Hoegen
Hoeglöstegheid ging ook hij via de Sjievel naar beneden. Hierna werd er een uur
of twee op het Vrijthof gestaan alwaar continue een stroom kinderen van de Sjievel
afgleden. Vervolgens werd naar de vast plek gereden in de Grote Staat aan de
kop van de Spilstraat. Daar werd de Sjievel door honderden en misschien wel
duizenden broeken, rokken en kleden opgeboend door naar beneden te glijden. Zeker
tien tasjes bleven tijdens de rit naar beneden steken en zeker acht telefoons
raakte even van eigenaar kwijt. Plezier was er volop.
Dinsdagavond terug naar de stad. Maar nu was
er eerst een dröpke uit kleine glaasje die voor een warme ondergrond zorgde. Na
de Aw Brögk was het Dinghuis de plek waar de Sjievel werd opgesteld en waar
weer talloze kinderen naar beneden gleden. De een heel stroef, de ander kwam
enkele meters verder terecht. Sambaband Sugura kwam, schoof voor de Sjievel en
Keerlke opzij en gaf ernaast een voorstelling. Door naar de vaste plek. Wat dit
jaar opviel was dat de oudere generatie vastelaovendvierders behoorlijk
uitgedund was en er beduidend meer Maastrichts was te horen en minder
buitenlands cq Nederland in vergelijking met de vorige keer. Op weg naar het
Vrijthof, net voor de Asnacht begon,
gebeurde iets moois. In het feestgedruis kreeg de Cirremoniemeister
telefoon dat hij opa was geworden. Het neerhalen van ’t Mooswief zelf viel wat
tegen. Op het podiumpje wat geschreeuw met de diepgang van een goot en een
Prins die het toch vooral zag als een feestje waar het om hem draaide en niet
als voorganger in de Vastelaovend veur ’t Vollek vaan Mestreech. Alsof je naar
een verschraalt glas bier stond te kijken. Waar het niveau ook omlaag ging,
maar daar was juist de bedoeling, was de Sjievel. Vele probeerde nog een ritje.
Met de Aw Brögk weer als tussenpauze werd de laatste rit voor de Stam van de
Sjievel ingezet. Onder de poort van de eindbestemming werd nog ‘een laatste’
gedronken. Onderwerpen waren Spanje, operatiekamers, meten van trillingen, dreiging,
brandstofprijzen, hypotheekrente, overbiedingen, Poetin, vluchtelingen, luierchallenge,
overmatig lawaai… Kortom: het gewone leven was weer begonnen.
Er
was
enig overleg wat we met de opbrengst zouden doen van de glijbaan. Na
aftrek kosten dit jaar de opbrengst verdelen onder de stamleden of
gebruiken voor volgend jaar? Nu was
net voor de Vastelaovend Rusland Oekraïne binnengevallen. De maandag na
Vastelaovend was er een grote actie om geld in het zamelen voor
de Okraïne. De Aondagstrekker kwam op het idee om de opbrengst daar aan
te doneren. Dat werd unaniem als een goed voorstel beschouwd. Zo kreeg
iedereen alsnog een rekening over het afgelopen jaar en wilde de
Duitedeef die dit jaar niet deelnam ook een bijdrage leveren. De
Ritseleer
maakte het bedrag over aan 555. Een mooiere bestemming hadden we ons
niet kunnen voorstellen.
Preuvenemint
Drie
jaar moeten wachten om naar het Preuvenemint te kunnen, maar vandaag
kon het. Om te voorkomen dat de Beergouverneur al na een uur met de
laatste bus naar zijn woonplaats terug moest, was deze keer ’s middags
afgesproken. En dat beviel goed. Nu was het nog rustig, kon je gewoon
met elkaar praten en… was de stamtafel in de Karkol weer beschikbaar.
De Cirremoniemeister was er als eerste, vervolgens kwamen de Ritseleer
en Krètser en tot slot de Beergouverneur. De Aondagstrekker en
Duitedeef waren met vakantie maar waren er met uitwisseling van beeldmateriaal er toch een beetje erbij. Het ene na het andere rondje
kwam voorbij. Pils, Up, Krachtig Blond door elkaar en later zelfs een
fritesrondje. De Ritseeleer zou een rondje geven in de The Loft en
daarom liep de Stam, in heerlijk zomers weer, richting de Ezelenmarkt.
Maar The Loft was dicht. Als alternatief werd De Tribunal, een
Brandscafé met grote reputatie, aangedaan. Daar kwamen ook diverse
rondjes voorbij maar dan in de vorm van snacks. Anders van karakter dan
de Karkol maar zeker niet minder. Daar werd ook gesproken over enig
Appverkeer van de laatste dagen. De Duitedeef was op vakantie in
Normandië, onder de indruk van hetgeen hij er zag over de invasie die
er destijds plaatsvond. Een interesse die ook bij de andere stamleden
leeft en aanleiding gaf om volgend jaar omstreeks mei een stamweekend
aldaar te houden. De aanleiding van vandaag was
Preuvenemint en daar was het volgende rondje. Van het gezellige
Preuvenemint in de vroegere jaren is het nu wat moderner van aard
geworden en behoort de Stam tot de oudere garde. Of dit de huidige
doelgroep is, is nog even de vraag. Er werden in ieder geval wel een
oesters gegeten, ofwel snotskwabbel uit de zee zoals het ook genoemd
werd. Geproefd werd er verder alleen van bier dat ook al op andere
plekken geproefd was. Ronde zeven was bij frituur Lucky Luck en de
laatste was weer op het Preuvenemint. Daar waren ook Frans Theunisz,
Batterraof en Beppie die de meute in beweging wist te zetten en de
kelen droger maakte. De laatste ronde werd zittend genuttigd. Behoudens
de Stam niet compleet was, er een eindtijdstip was, had de activiteit
allerlei elementen in zich die het weer een buitengewone aangename
samenkomst maakte.Winterse Preuf Tournee
Sinds Brandbier zich zelf een beetje aan het verbrassen is door het
Sylvester af te schaffen en grotendeels te vertrekken uit Wijlre deed de
lange stamtraditie om het Sylvesterpreuve in ere te houden teniet. Het
voorstel van de Cirremoniemeister
om op de Sint Pietersberg tussen Kerst en Nieuwjaar een wandeling te
maken tussen enkele eetgelegenheden kon daarmee des te meer op veel
bijval rekenen binnen de stam. Om het juiste verzameltijdstip af te
spreken ging ditmaal vrij gesplitst maar het resultaat
telt, zeker als we als Stam weer compleet kunnen zijn. Het zoeken naar
de mensen van het organiserende Natuurmonumenten was een kleine
uitdaging maar ook dat lukte, de achterzijde van het fort. Er waren twee
routes, één van negen kilometer en één van vijf
kilometer. Gezien de locatie waar we stonden was er geen andere keuze
dan de vijf kilometer. En dat voor hetzelfde bedrag. De eerste halte was
honderd meter verder, bij Brasserie Monte Nova, de midgetgolfbaan. Toen
we daar binnen een plek wilde gaan zoeken
om met zijn zessen te gaan zitten bleek dat het arrangement dat we
hadden voor buiten bedoeld was. Daar stonden ook stoelen, met kussens en
een grote tafel voor de complete stam. Alvorens het eerste hapje er was
hadden ze de stam al een drankrondje verkocht.
Eensgezinds als de stam was koos een ieder voor een kop koffie. Het
hapje bij deze gelegenheid was een heerlijke warme wafel die inderdaad
vers gemaakt was. Hier ook het eerste fotomomentje. De Stam had elkaar
al lang niet meer gezien en er was dan ook veel
te vertellen. Eensgezind was besloten om verder te gaan. Wat nu de
route was bleek een beetje onduidelijk. Er hingen dan wel her en der van
die geleurde stukken plastic slierten aan de jonge twijgjes, het geluk
was dat de stammers bekend zijn in het gebied.
Onderweg bij de Kiekoet was van alles te beleven. Uitleg en
verrekijkers over de Oehoe, de vallei, een infowagen en een knapperend
vuurtje. De route ging verder naar het uitkijkpunt in het verlengde van
de Luikerweg. Op deze winderige plek werd er weer een
foto gemaakt waarna de route verder ging naar Casino Slavante. Daar
mochten we wel binnen komen en eensgezind werd daar het eigen bier
Wamsteker besteld en gedronken. Als hapje waren er twee bitterballen met
truffel mayonaise en gefrituurde garnering. Super
jong personeel overigens. Als laatste ging de wandeling naar Chalet
Bergrust waar buiten bij een kraampje een klein bekertje champignonsoep
beschikbaar was. Smaakte ook goed. Om de activiteit af te sluiten werd
binnen een plekje gezocht maar voor een gezelschap
voor zes mensen was er geen plaats. Het leek het kerstverhaal wel.
Buiten onder het afdak was dan toch een beschut plekje gevonden waar
plaats werd genomen. Bij het bestellen van de rondjes was de
eensgezindheid hetzelfde drinken in zijn geheel verloren. Brand
Sterk blond, Val Dieu, Verboden vrucht, Noordtxbrand collab, Mc
Chouffe, Westamalle. Ook de obers raakte de weg kwijt wat nu besteld was
geworden en wat wel of niet zou smaken of, dat wat net uitgereikt was,
troep werd genoemd. Bij een kort doorloopbezoekje
binnen klopte ook al de sfeer niet. Een kort moment van eensgezindheid
was er wel toen de opties besproken werden voor Vastelaovend 2023. Maar
met de invulling ervan was er weer complete chaos. Om als
jubileumactiviteit naar Normandië te gaan, rond 6 juni
2023, was dan weer wel eensgezindheid maar de invulling ervan verliep
ronduit turbulent. Hoogste tijd om een einde aan de activiteit te maken
maar ook dat liep ongeordend. Wie nu de betaaltikjes zou rondsturen ging
warrig. Überhaupt wat nu zou gaan gebeuren
was onduidelijk. Het openmaken van het fietsslot van de
Cirremoniemeister ging eveneens verwarrend. Eensgezindheid was er wel
dat het weer een zeer geslaagde activiteit was.
Naar; vorig jaar / home